“Çocuğum engelli. Peki, ben ne yapmalıyım?”
“Çocuğum engelli. Peki, ben ne yapmalıyım?”
Çocuğunuzun engelli olduğunu kabul edin!
Çocuğunuzun engelini reddetmek onun için gerekli olan tedaviyi ve eğitimi alması geciktirir. Bu durumda, çocuğunuz eğitimle geliştirebileceği becerileri geliştiremez. Çocuğunuzu olduğu gibi kabul etmeli ve en erken zamanda eğitime başlamalısınız.
Diğer çocuklarla kıyaslamayın!
Etrafınızdaki engeli olmayan çocukların yapabildiği ancak sizin çocuğunuzun yapamadığı şeyler olacaktır. Bunu kabullenmeli ve onu diğer çocuklarla kıyaslamamalısınız. Bunun yerine, çocuğunuzun eğitimine önem vermeli, onun zaman içindeki gelişimini izlemelisiniz.
Kendinizi suçlamayın!
Çocuğunuzun engeli ile ilgili kendinizi suçlamanızın çocuğunuza hiçbir faydası dokunmaz. Bunun yerine, “Şimdi ne yapabiliriz?” diye düşünmelisiniz.
Birbirinizi suçlamayın!
Engelin nedenlerine takılıp birbirinizi suçlamanın çocuğunuza yardımı dokunmaz. Ayrıca, sizin aranızdaki tartışmalar çocuğunuzu da olumsuz etkiler ve huzursuz olmasına neden olur. Bu yüzden, geçmişe değil, bundan sonra yapabileceklerinize odaklanın.
Aşırı korumacı davranmayın!
Çocuklar birçok şeyi yaparak, deneyerek öğrenirler. Aşırı korumacı davranır, çocuğunuzun hiçbir işi yapmasına müsaade etmezseniz, yapabileceği şeyleri yaparak öğrenebileceklerini öğrenemez.
İhmal etmeyin!
Çocuğunuzun ilerleme kat etmesi sizin ilginize bağlıdır. Çocuğunuzla ilgilenmez, onu ihmal ederseniz, çocuğun gelişimi olumsuz yönde etkilenir.
Hata yapmasına izin verin!
Çocuğunuz bir şey yapmaya çalıştığında “Ver ben yapayım.” veya “Yardım edeyim sana.” diyerek çocuğun kendi deneme şansını elinden almayın. Yardım istediğinde zaten bu isteğini size sözel olarak ya da beden diliyle anlatacaktır. Sürekli yardım etmek, kendi kendine bir şeyi başarma şansı vermemek çocuğunuzu güçsüz kılar. Oysa çocuğunuz yaşayarak öğrenecek. Denemesine, hata yapmasına izin verin.
Beceremeyeceği şeyleri yapmasını istemeyin!
Çocuğunuzun becerilerinin veya yaşının üzerinde olan şeyleri yapmasını istemeyin. Aksi takdirde, çocuğunuz başarısız olur, bu nedenle de kendine güveni zarar görür.
Olumlu davranışlarına ve başarılarına odaklanın!
Çocuğunuz çok küçük bir şeyi becerdiği ya da olumlu bir davranışta bulunduğu zamanlarda bile onu destekleyin, ödüllendirin.
Çocuğunuzu eve kapamayın!
Çocuğunuz zihinsel, duygusal ve sosyal olarak ancak diğer insanlarla iletişime geçerek gelişebilir. Çocuğunuzdan utanıp onu evde kapalı tutmanız onun kendini geliştirmesini engeller. Çocuğunuzu sosyal ortamlardan uzak tutmayın, insanlarla iletişim kurmasına izin verin.
Sabırlı olun!
Çocuğunuzdan bugünden yarına değişmesini beklemeyin. Eğitim zamanla çocuğunuzda olumlu sonuçlar verecektir ama bu değişim kısa sürede sağlanamaz. Eğitime ve çocuğunuza zaman verin ve sabırlı olun.
Eğitim ve tedavi sürecinde katılımcı olun!
Çocuğunuzun eğitimi ve tedavisi ile ilgilenin. Eğitmenleri ve doktorları ile iletişim kurun. Çocuğunuz sizin ilginiz ölçüsünde gelişim gösterecektir.
Çocuğunuzun eğitimi ve tedavisi ile ilgilenin. Eğitmenleri ve doktorları ile iletişim kurun. Çocuğunuz sizin ilginiz ölçüsünde gelişim gösterecektir.
Çocuğunuz ile vakit geçirin!
Tabii ki yeri geldikçe televizyon da izleyecek ya da kendi başına oyun oynayacak ancak onu bir televizyon karşısına oturtup, ya da eline bir şeyler verip uzun süre yalnız bırakmayın. Çocuğunuzun sosyalleşmesi çok önemli ve bu da sizin onunla konuşma ve ilgilenmenize bağlı olarak gelişecek bir beceri. “Bir işe yaramıyor işte.” diye düşünüp ilginizi azaltmayın. Basit sosyal becerilerle başlayın ve pes etmeyin.
“Çocuğumla nasıl iletişim kurabilirim?”
Becerilerine göre:
- Konuşun (sizi çok az, hatta hiç anlamıyor olsa bile)
- Onunla konuşurken ona bakın ve göz göze gelmeye çalışın
- Gülümseyin
- Sarılın
- Oyun oynayın
- Kitap okuyun
- Resim yapın
- Müzik dinleyin/Dans edin
- Basit komutlar verin (gel, topu ver, oraya otur vb.)
Kendinizi iyi hissetmek için de harekete geçin!
Çocuğunuza en iyi şekilde yardımcı olabilmek için öncelikle sizin iyi hissetmeniz gerekir. Engelli bir çocuk annesi/babası olarak birçok güçlükle karşılaşıyor ve üzüntü, kızgınlık gibi duygular hissediyor olabilirsiniz. Bu durumda yapabileceğiniz en iyi şey bir uzmandan (psikolog, psikiyatrist) psikolojik yardım almaktır. Bu şekilde, kendi moralinizi ve ruh durumunuzu düzeltebilir, çocuğunuza da daha hoşgörülü ve sabırlı bir biçimde yaklaşabilirsiniz.
Klinik Psikolog Mine Hasırcı
